به وب سایت لر پرس ✋ خوش ✋ آمدید
قوم لر یکی از سربلندترین اقوام ایرانی است که نقش بی بدیلی در ساختن تمدن ایرانی ایفا کرده است.مردمان لرزبان در کشورهای ایران-عراق-سوریه-چین-عمان -ترکیه- روسیه و افغانستان زندگی می کنند. لرزبان ایران در جنوب غرب کشور و در امتداد کوههای سر به فلک کشیده زاگرس سکونت دارند.لرستان پشتکوه یا ایلام امروزی از دیر باز یکی از اصلی ترین سکونتگاههای قوم لرمحسوب می شده و می شود.
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
برای لر نفس میکشم. قوم لُر یکی از اقوام اصیل ایرانی است که علاوه بر ایران در عراق(استانهای اربیل، سلیمانیه،دیاله،واسط و میسان)،ترکیه،افغانستان ، پاکستان، سوریه و عمان و... هم زندگی می کنند.در ایران محل سکونت لرها به استان لرستان محدود نمی شود آنها در 16استان سکونت دارند.استانهای لرستان وکهکیلویه و بویر احمد و چهارمحال وبختیاری و ایلام کاملآ لُر نشین هستند، علاوه براین چهار استان مردمان لُر زبان در استانهای خوزستان(شمال،نواحی مرکزی و شرق استان)،همدان(ملایر،تویسرکان،نهاوند-اسدآباد-بهار)،فارس(ممسنی،رستم ،سپیدان، کازرون،فراشبند،گله دار مهر،مرودشت و شیراز-شولستان) ،بوشهر(دیلم ،گناوه ودشتستان-دشتی و بوشهر )، اصفهان(فریدونشهر،نجف آباد،داران،اصفهان و گلپایگان-سمیرم-فریدن-فلاورجان-مورچه خورت-لنجان-شاهین شهر-فولادشهر)،کرمانشاه(هرسین،صحنه و کنگاور-سرپل زهاب-اسلام آباد)، گیلان(لوشان-منجیل-رودبار)، مرکزی(شازند و خمین-محلات-سنجان-شهباز)قزوین،خراسان ( رضوی-جنوبی و شمالی)،کرمان و تهران(ورامین-پاکدشت-گرمسار-پیشوا) ، مازندران(کلاردشت و..) ، آذربایجان ( شاهین دژ-سلماس-لکستان) زندگی می کنند.بر اساس سرشماری سال1385می توان جمعیت لرزبانان را بین 10 تا 11 درصد جمعیت ایران تخمین زد.گویشوران لر به زبان های لکی،فیلی،ثلاثی،بختیاری،ممسنی،کهکیلویه ، بویر احمدی،کمزاری ، شولی ،گاپله ای ، کلهری،ملکی و.... با لهجه و گویش های متفاوت نسبت به هم سخن می گویند.علاوه بر پیوند فرهنگی و تاریخی، بین مردمان لر ، پیوند عاطفی عمیقی وجود دارد و در همه حال به لر بودن و اصالتم میبالم.شما چطور؟؟
دیگر موارد
آمار
وب سایت:
بازدید امروز : 450
بازدید دیروز : 167
بازدید هفته : 450
بازدید ماه : 788
بازدید کل : 243674
تعداد مطالب : 243
تعداد نظرات : 7
تعداد آنلاین : 1
جشن سده از جشنهای بزرگ ایرانی بوده است که همانند نوروز و مهرگان سخنان فراوانی درباره آن گفتهاند.
جالب است که جشن سده پس از سد(صد) روز از آغاز آبانماه و در روز دهم بهمن ماه یعنی آبان روز (روز دهم ماه در گاهشماری ایرانی) قرار گرفته است.
در آغاز آبان ماه رفته رفته هوا سرد تر میشود و از نیمه بهمن به بعد رفته رفته هوا رو به گرمی میرود.
مشهورترین داستانی که درباره سده گفتهاند، پیدایش آتش توسط هوشنگ است. داستان از آن قرار است که روزی هوشنگ به کوه رفته بود و ماری را مشاهده کرد. سنگی برداشت و به او انداخت. سنگ ناگاه به سنگ دیگری برخورد کرد و از بهم خوردن این دو سنگ آتش روشن شد و به این صورت آتش پدید آمد. شاید این داستان همانند بسیاری از اسطوره ها دارای نمادهایی است که پیوند با اندیشههای ایرانی دارد. مار نمادی اهریمنی است و آتش نمادی از فروغ ایزدی میباشد.